Nos vemos otra vez
09 September 2012 | Spanje, Valencia
Daar zit ik dan weer, drie en een half jaar later: Spaans leren poging twee!
Hoe veel er aan deze reis ook anders mag zijn aan vorige keer, één ding is niet veranderd. De hoge, smalle, gele, afbrokkelende straatjes en steegjes met gietijzeren balkons en kleurige bloemen (waarvan ik voor de komende twee nachten zelf ook trotse eigenaresse van ben). Spanje, ik heb je gemist.
Voor de rest is alles anders. En hetzelfde. Okee, half half zullen we zeggen. Want was ook dit keer Nandi daar om mij in Bussum te helpen met de laatste loodjes spullen pakken, nu stonden wij beiden met open mond te gapen naar mijn koffer, die door mijn blijkbaar verbazingwekkend toegenomen inpak-efficiëntie zelfs nog ruimte over had! Geen zorgen, dat is uiteraard direct aangevuld met extra tasjes en schoenen.
Dus ging de ten volste benutte koffer samen met een aardig stukje zelfverzekerdheid (wat heb je immers nog meer nodig in je leven dan de vaardigheid om efficiënt je koffer in te pakken) mee naar Schiphol, waar mijn lieve ouders me uitzwaaiden en ik dit keer zonder tranen en met rechte schouders door de douane liep (door het nieuw verworven koffer-ego, zullen we misschien maar zeggen). Nadat ik tijdens een slaperige vlucht de schouder van mijn buurman had ondergekwijld en de steward had laten struikelen over mijn uitstekende voet, stapte ik zelfvoldaan de warmte van Valencia in: nu was ik er dan echt!
Dapper als ik wilde zijn besloot ik geen woord Engels te spreken. Na een bezoekje aan de información turismo en het loket van de metro was ik daarom direct ingewijd in het Spaans, maar niet veel wijzer geworden. Gelukkig sprak een medereiziger me aan in de metro en gingen Spaanse koetjes en kalfjes me beter af: mijn eerste Spaanse gesprek was een feit! Je begrijpt dat mijn humeur niet beter kón toen ik met mijn koffer op de roltrap de metro uitsteeg (en het eerste wat ik zag El Corte Inglés was, haha), het zonnetje op mijn toet scheen en ik precies wist waar ik heen moest lopen (dank u, google streetview). Zelfstandiger wordt het niet, toch? Die laatste 10 minuten naar mijn hostel waren dan wel heet, en mijn o-zo-efficiënte koffer toch best zwaar, maar ik had de rest tenslotte ook zelf gedaan en dit ging me zeker lukken! Op naar het avontuur! Laat het zweet maar over je wangen gutsen! Ik kon mijn grijns niet onderdrukken toen ik het naambordje van mijn hostel om de hoek zag verschijnen, zette mijn laatste spierbal in om de koffer over de stoep te slepen en zag mezelf al zwevend mijn kamer binnen huppelen... toen er onder het naambordje wat kleine letters verschenen. Piso 3.
Derde verdieping.
Toen ik de deur binnenliep doemden ze daar voor mij op: de grote marmeren trappen. Na vijf treden, drie liter zweet en een vervaarlijk kreunende koffer was die onafhankelijkheid behoorlijk diep weggezakt, haha. Gelukkig kwam daar mijn reddende engel in de vorm van een stevig meisje in een lange jurk, kon ik met rood hoofd inchecken bij de balie en stond ik binnen 5 minuten naast een enorme fontein in het centrum van Valencia. Yeehaw!
De rest van de dag bestond uit verdwalen en vergapen. Ik heb zelfs al een flesje water gekocht in één van de bij mij vroeger zo geliefde winkeltjes-met-Aziatische-eigenaar (in Sevilla waren het Chinezen, maar hier weet ik dat niet zo zeker... mijn vermogen Aziatische mensen aan het juiste land van herkomst te koppelen laat nog altijd te wensen over). Dat flesje heb ik vervolgens leeggedronken in de schaduw van een boom met onrijpe sinaasappels (Of citroenen. Of limoenen. In het herkennen van citrusvruchten ben ik blijkbaar net zo sterk als met Aziatische winkeleigenaars), knabbelend op de boterham met stroop van papa en met mijn Spaanse taalboekje en nieuw verworven kaart in de hand: klinkt dat niet heerlijk?
Na een bezoek aan het 10 kilometer (!) lange park en een omweg naar mijn hostel was ik zo uitgeput dat ik tot nu toe hier ben blijven hangen. Vanavond nog even de stad in voor een hapje, en dan vroeg naar bed om morgen mijn eerste schooldag goed te beginnen en nog even een huis te regelen ('nog even een huis te regelen...').
La dulce vida ha comenzado!
Hoe veel er aan deze reis ook anders mag zijn aan vorige keer, één ding is niet veranderd. De hoge, smalle, gele, afbrokkelende straatjes en steegjes met gietijzeren balkons en kleurige bloemen (waarvan ik voor de komende twee nachten zelf ook trotse eigenaresse van ben). Spanje, ik heb je gemist.
Voor de rest is alles anders. En hetzelfde. Okee, half half zullen we zeggen. Want was ook dit keer Nandi daar om mij in Bussum te helpen met de laatste loodjes spullen pakken, nu stonden wij beiden met open mond te gapen naar mijn koffer, die door mijn blijkbaar verbazingwekkend toegenomen inpak-efficiëntie zelfs nog ruimte over had! Geen zorgen, dat is uiteraard direct aangevuld met extra tasjes en schoenen.
Dus ging de ten volste benutte koffer samen met een aardig stukje zelfverzekerdheid (wat heb je immers nog meer nodig in je leven dan de vaardigheid om efficiënt je koffer in te pakken) mee naar Schiphol, waar mijn lieve ouders me uitzwaaiden en ik dit keer zonder tranen en met rechte schouders door de douane liep (door het nieuw verworven koffer-ego, zullen we misschien maar zeggen). Nadat ik tijdens een slaperige vlucht de schouder van mijn buurman had ondergekwijld en de steward had laten struikelen over mijn uitstekende voet, stapte ik zelfvoldaan de warmte van Valencia in: nu was ik er dan echt!
Dapper als ik wilde zijn besloot ik geen woord Engels te spreken. Na een bezoekje aan de información turismo en het loket van de metro was ik daarom direct ingewijd in het Spaans, maar niet veel wijzer geworden. Gelukkig sprak een medereiziger me aan in de metro en gingen Spaanse koetjes en kalfjes me beter af: mijn eerste Spaanse gesprek was een feit! Je begrijpt dat mijn humeur niet beter kón toen ik met mijn koffer op de roltrap de metro uitsteeg (en het eerste wat ik zag El Corte Inglés was, haha), het zonnetje op mijn toet scheen en ik precies wist waar ik heen moest lopen (dank u, google streetview). Zelfstandiger wordt het niet, toch? Die laatste 10 minuten naar mijn hostel waren dan wel heet, en mijn o-zo-efficiënte koffer toch best zwaar, maar ik had de rest tenslotte ook zelf gedaan en dit ging me zeker lukken! Op naar het avontuur! Laat het zweet maar over je wangen gutsen! Ik kon mijn grijns niet onderdrukken toen ik het naambordje van mijn hostel om de hoek zag verschijnen, zette mijn laatste spierbal in om de koffer over de stoep te slepen en zag mezelf al zwevend mijn kamer binnen huppelen... toen er onder het naambordje wat kleine letters verschenen. Piso 3.
Derde verdieping.
Toen ik de deur binnenliep doemden ze daar voor mij op: de grote marmeren trappen. Na vijf treden, drie liter zweet en een vervaarlijk kreunende koffer was die onafhankelijkheid behoorlijk diep weggezakt, haha. Gelukkig kwam daar mijn reddende engel in de vorm van een stevig meisje in een lange jurk, kon ik met rood hoofd inchecken bij de balie en stond ik binnen 5 minuten naast een enorme fontein in het centrum van Valencia. Yeehaw!
De rest van de dag bestond uit verdwalen en vergapen. Ik heb zelfs al een flesje water gekocht in één van de bij mij vroeger zo geliefde winkeltjes-met-Aziatische-eigenaar (in Sevilla waren het Chinezen, maar hier weet ik dat niet zo zeker... mijn vermogen Aziatische mensen aan het juiste land van herkomst te koppelen laat nog altijd te wensen over). Dat flesje heb ik vervolgens leeggedronken in de schaduw van een boom met onrijpe sinaasappels (Of citroenen. Of limoenen. In het herkennen van citrusvruchten ben ik blijkbaar net zo sterk als met Aziatische winkeleigenaars), knabbelend op de boterham met stroop van papa en met mijn Spaanse taalboekje en nieuw verworven kaart in de hand: klinkt dat niet heerlijk?
Na een bezoek aan het 10 kilometer (!) lange park en een omweg naar mijn hostel was ik zo uitgeput dat ik tot nu toe hier ben blijven hangen. Vanavond nog even de stad in voor een hapje, en dan vroeg naar bed om morgen mijn eerste schooldag goed te beginnen en nog even een huis te regelen ('nog even een huis te regelen...').
La dulce vida ha comenzado!
-
09 September 2012 - 19:14
Nandi:
Lieffie !
Fijn te horen dat je goed bent aangekomen. En ik ben blij dat Spanje weer helemaal vertrouwd aanvoelt, maar had niet anders verwacht! Ga lekker genieten en de boel goed verkennen. Ik ben heel benieuwd hoe je het morgen op school hebt, heel veel succes en plezier in elk geval!
Enne keep us updated!
Hele dikke kus moppie! -
09 September 2012 - 19:40
Madelon:
Hi Anne,
Leuk om weer van je te horen vanuit Spanje. Heel veel plezier, succes met je zoektocht en op school natuurlijk!
Liefs, Madelon -
09 September 2012 - 21:31
Simone :
Hi lieve An!
Wat schrijf je leuk. Nu al zin in meer schrijfsels van je. Hier hadden we ook Spaans weer vandaag gelukkig maar ik redde me gewoon met mijn Nederlands. Succes morgen. Liefs uit het Pelihuis x Siem -
09 September 2012 - 22:39
Elsa:
Hee Annie!
Wat leuk je verhaal, en naast alle bovengenoemde talenten zie ik ook nog wel een schijverstoekomst voor je! Wat schrijf jij heerlijk!
Verhalen klinken ook goed, mooie eerste dag heb je achter de rug. Ben benieuwd naar je eerste schooldagen.
xx Elsa -
09 September 2012 - 22:43
:
Dankjulliewel voor je leuke reacties! :D Meer updates volgen uiteraard zo snel mogelijk;)
-
10 September 2012 - 00:02
Daphna:
Hee lieverd!
Wat een heerlijk verhaal alweer! Nogmaals, geniet ervan! (Hoe vaak iedereen dát al tegen je heeft gezegd;)).
Dikke kus! -
10 September 2012 - 00:19
Kirsie:
Geweldig verslag!!! Goed om te horen dat je veilig bent aangekomen en je koffer ook ;-) Heel veel succes op school en ik kijk uit naar het horen van al je verdere belevenissen daar in het Spaanse land! Ben trots op je :)
Liefs xx K -
10 September 2012 - 12:01
Anne 2:
hiii An wat fijn dat je goed bent aangekomen! Heeeeel veel plezier en we skypen snel!
Ben nu al benieuwd naar je foto's ;-)
Heel veel liefs!!! -
10 September 2012 - 22:21
Romy:
Hee an!
Heb gegrinnikt om je verhaal. Vooral de aziaten hihi
Hoe was je eerste schooldag babe?
Heb net een aandenken van je gevonden: het is roze-wit gestreept en sexy! Zo ben je toch een beetje bij ons:)
Genieten he!
Liefs!
-
10 September 2012 - 22:44
Opa:
Sublieme reportage! Kijk uit naar de volgende. xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
